Film opowiada o jednym z najważniejszych zabytków kultury chrześcijańskiej jaki stworzyła Irlandia. Jednak pojawiają się tu wątki kultury poprzedzającej chrześcijaństwo i postacią, która bezpośrednio wpłynęła na ocalenie tego tworu jest tu duch (wróżka? bóstwo? pół-bóstwo?) jasno związany z dawnymi wierzeniami Celtów zamieszkującymi tę wyspę. W zasadzie obraz pokazuje, że to te stare wierzenia mają jakieś moce, a nowe chrześcijaństwo to tylko prawi ludzie z niezwykłym talentem. Właśnie to mnie niezwykle zastanawia - skoro osią filmu jest chrześcijaństwo, to czemu do uratowania jego niezwykłej spuścizny potrzebne były stare bóstwa? Ponadto główny bohater nawet chwilę nie zastanawia się nad tym, że jego przyjaciółka jest w gruncie rzeczy "pogańskim bluźnierstwem". Film przedstawia historię, ale w żaden sposób jej nie tłumaczy.

Dla mnie to ogromny plus. Zazwyczaj nie lubię takich niedopowiedzeń, ale tutaj czuję, ze mam do czynienia z wartościową zagadką. Moja hipoteza jest taka, że dla dobra wspaniałości ludzkich możliwości i kultury sojusz zawarły różne wiary. Ktoś mógłby powiedzieć, że to apologetyka pogaństwa, ale moim zdaniem fabuła daje odbiorcy pole do własnej interpretacji. To się kłóci z dzisiejszymi przykazami Kościoła, ale jest bardzo rozsądne. Nie stawia żadnej wiary ponad inną, ale nawołuje do czczenia tego co piękne i cudowne - niezależnie od tego, kto coś takiego wynalazł.

Poza tym film sam w sobie jest cudowny. Najpierw byłem zaskoczony prostotą (nawet prymitywnością) kreski. Ale szybko zobaczyłem, że postacie może i są narysowane bardzo lekko, ale jednocześnie wszystko jest bardzo szczegółowe i narysowane z duża dbałością. To prawdziwa uczta dla oka, nawet jeśli nie jest tak cudownie piękne jak niektóre produkcje z Japonii ("5 centymetrów na sekundę" na przykład). Unikalny styl rysowania zdecydowanie czyni tę produkcję wyjątkową. Muzyka może i mnie nie porwała, ale fragment kiedy białowłosa śpiewając zamienia kota w ducha jest niezapomniany.

Generalnie - kawał dobrego kina. Coś różniącego się od tego co serwuje nam Hollywood na codzień. Będące lekkim i miłym filmem, a jednocześnie stawiającym kilka pytań. Warto zobaczyć.