Skarpetka w buzi Quentina pojawia się i znika w czasie ujęć, ale wciąż słychać jego zmieniony głos.
Gdy Quentin i Maria udają nowożeńców, koń pojawia się i znika za ich plecami (w zależności od ujęcia).
Kiedy Quentin i Maria rabują bank przebrani za nowożeńców, pracownik banku mdleje przed skarbcem. Gdy później złodzieje zabierają pieniądze nie ma leżącego bankiera.
Gdy Jackson wchodzi do wagonu kuchennego w pociągu pod koniec filmu, komentuje, że "pachnie jak metro". Film rozgrywa się w 1848 roku. Pierwszy w USA system metra (w Nowym Jorku) powstał w październiku 1904 roku.
Quentin omawia i wykorzystuje metodę identyfikacji odcisków palców, aby zidentyfikować przestępcę. Przynajmniej dwadzieścia lat, przed wprowadzeniem tej metody w celu identyfikacji osobistej (najwcześniej w Indiach w 1877 r.).
W pociągu złote sztabki są pokazane w drewnianych skrzyniach z błędnie napisaną nazwą "Banco del Mejico" na pokrywach.
Kiedy Sara próbuje obrabować bank, nuci melodię "Nad pięknym modrym Dunajem". Ten utwór został skomponowany przez Johanna Straussa w 1867 roku, prawie 20 lat później, niż rok w którym dzieje się akcja filmu.
Film kręcono we Francji oraz w Meksyku
Kiedy Sara i Quentin idą obrabować bank (ona ubrana na czarno) mówi, że to żałoba po matce, ale potem w rozmowie z Maria stwierdza, że jest wdową w żałobie. Prawdopodobnie jest to celowe posunięcie.